Het laatste bedrijf van een tragedie...

Deze maand werd aangevangen met de afbraak van het hoofdgebouw van het goederenstation Antwerpen-DS, en werd dus het laatste bedrijf aangevat van de tragedie die deze site omringt en waarover wij in deze kolommen reeds meerdere malen berichtten.

Het gebouw, dat structureel nog in zeer goede staat verkeerde, moet wijken voor de nieuwe gebouwen van de Hogeschool Antwerpen en voor een fietsbrug over de leien.

De directeur infrastructuur van de hogeschool, een zekere Dirk De Cuyper, verwoordde het als volgt: Over de afbraak van het Noorderstation werd een akkoord gesloten tussen Vlaanderen en de stad Antwerpen. Op de kop van het project wordt er gekozen voor hedendaagse architectuur.

Hedendaagse architectuur, als dat maar geen moderne koterij wordt, zoals aan de overkant van de leien, waar ooit de fiere Koninklijke Stapelhuizen stonden...

En wat de geplande fietsbrug betreft, die op het dak van het station zou terecht komen, kon men geen tracé te bedenken dat het volume en de positionering van het stationsgebouw zou respecteren? Maar ja, dat paste niet in de visie van de eigengereide archtecten...

Zoals alle hogescholen die masteropleidingen aanbieden moet de Hogeschool Antwerpen academiseren. Het gedrag van deze instelling als erfgoedvernietiger getuigt echter van een intellectueel onwaardige stompzinnigheid.
De opleiding in de monumenten- en landschapszorg aan de Hogeschool Antwerpen vermeldt in haar missie ondermeer:

Het belang van het bouwkundig erfgoed, de complexiteit van het werkveld, en de verantwoordelijkheden die er mee gemoeid zijn, eisen een streng wetenschappelijke aanpak die geen ruimte laat voor improvisatie of artistieke willekeur !
(...)
Hierbij staat steeds het maximale behoud van de authentieke materialen en structuren centraal, zowel op grond van technische, historische als maatschappelijke motieven.
(...)
Het behoud, het geven van betekenis, en het spaarzaam en duurzaam omgaan met het bouwkundig en landschappelijk erfgoed is de bijzondere opdracht van de 'erfgoedzorger'.

Welk een contrast met het gevoerde beleid! De verantwoordelijken van het betrokken departement moeten zich lelijk kortgesloten voelen door de afbraakpolitiek van de hogeschool die aan deze opleiding elke intellectuele geloofwaardigheid dreigt te ontnemen.

De stedelijke en gewestelijke overheden hebben in dit dossier evenzeer een trieste rol gespeeld. Negatieve adviezen van de bevoegde commissies werden genegeerd, en door het toelaten van de afbraak werd de geest van het bestuursakkoord hoegenaamd niet gerespecteerd. Niettegenstaande alle pogingen om door middel van moderne communicatie en zogenaamde city-marketing een beter imago voor de stad te creëeren blijft op tal van gebieden het stompzinnige wanbeleid voortduren.

Een trieste lucht hangt over deze stad...