2009-11-11

Nogmaals logomania...



Begin dit jaar kloegen we in deze kolommen de logomania van steden en gemeenten aan, in het bijzonder wat betreft de stad Mechelen. Onze voorspelling binnen enkele jaren oogt dit hopeloos oud-modisch, en kan men opnieuw beginnen, en kan er terug met gemeenschapsgeld worden gegooid is inmiddels uitgekomen: met veel bombarie (een massaspektakel op de Grote Markt in een stijl die niet zou misstaan in Noord-Korea) werd vorige week een nieuw stadslogo voor Mechelen voorgesteld. De gele bol heeft afgedaan, maar wat er in de plaats komt is niet veel beter: een blauwe bol, met een soortement paars kroontje erbovenop. Volgens de stad "straalt de ongewone vormgeving de durf van Mechelen uit, net als het moderne kleurenpalet. Het logo is flexibel en onderscheidt zich door zijn eenvoud van andere stadslogo's. Het tijdloze design garandeert een lange levensduur." Dit laatste valt te betwijfelen, binnen enkele jaren komt er weer iets nieuws, volgens de burgemeester is het immers "logisch dat een modern respecterend bedrijf regelmatig z'n logo en huisstijl vernieuwt". Binnen enkele jaren komt men gegarandeerd met een nieuw misbaksel op de proppen.

Deze grap kost de Mechelaar tienduizenden euro's: daar is er kennelijk wel geld voor!

Het is triest dat eens te meer de moderne communicatie hier op de voorgrond treedt, en de pseudo-intellectuele "creatievelingen" van de reclamebureaus het weeral voor het zeggen krijgen.
Wij blijven bij onze stelling: het enige echte, historische en bijgevolg tijdloze symbool dat een waardige voorstelling is van de stad is en blijft het officiële stadswapen! Een bekwaam graficus zou dit zonder probleem een meer actuele vormgeving kunnen geven zonder aan de heraldische elementen te raken.








Labels: ,

2009-01-10

Logomania

De steden en gemeenten vormen de basislaag van ons bestuurlijk systeem. Een gemeente heeft dan ook behoefte aan een duidelijke identiteit. Als symbool hiervan heeft elke gemeente het recht een wapen te voeren. Een dergelijk wapen wordt toegekend overeenkomstig de wetgeving terzake (Decreet van 27 april 2007 houdende vaststelling van het wapen en de vlag van de provincies, gemeenten en districten en de Vlaamse Gemeenschapscommissie). Deze wapens hebben een diepe historische achtergrond en zijn opgesteld volgens de strikte regels van de heraldiek.

De laatste jaren slaat de moderne communicatie echter overal toe: ook de steden en gemeenten blijven er niet van gevrijwaard. De vlotte jongens en meisjes van de moderne communicatie, die doorgaans noch van geschiedenis, noch van heraldiek veel kaas hebben gegeten, wijzen de wapens van de hand als ouderwets. Neen, logo's moeten het nu zijn!

Neem bijvoorbeeld de stad Mechelen. Het historische wapenschild werd er vervangen door een eerder nietszeggend logo met gele bol. Wat moet dit voorstellen? De Mechelaars zijn gekend als Maneblussers, maar deze gele bol doet eerder aan de zon denken. En een obligate slogan als Stad in volle vaart hoort er natuurlijk ook bij.










De omschakeling is grondig gebeurd: op alle communicatiemedia, straatnaamborden, voertuigen,.... prijkt nu de gele bol. Op de stedelijke website is er zelfs van het wapen geen spoor meer te bekennen.

Ook landelijke gemeenten blijven van dit verschijnsel niet gespaard. Momenteel heerst er in Heist-op-den-Berg een grote commotie rond de invoer van een nieuw gemeentelijk logo. De bevolking neemt het niet dat het traditioneel wapenschild met de zwaan, die symbool staat voor de gemeente, naar de achtergrond wordt gedrongen.










Veel van de moderne logo's zijn naast inhoudsloos echter ook zeer tijdsgebonden zijn: binnen enkele jaren oogt dit hopeloos oud-modisch, en kan men opnieuw beginnen, en kan er terug met gemeenschapsgeld worden gegooid: de communicatiebureaus rekenen immers stevig door om hun gebakken lucht te verkopen.

Het zou dan ook gepast zijn moest de toezichthoudende overheid (Vlaams Gewest) hier ingrijpen en de gemeenten aansporen om in hun communicatie in de eerste plaats gebruik te maken van hun officieel wapen als symbool, eerder dan de middelen van hun burgers te besteden aan holle moderne communicatie. De officiële gemeentewapens zijn van een tijdloze waarde over de eeuwen heen, en stralen de waardigheid uit die hoort bij de gemeente als officieel bestuursorgaan, in tegenstelling met de logo's die een commercieel en publicitair aspect hebben.

Een gemeente is immers geen product, en een burger geen consument!

Labels: ,

2008-09-06

"Scampi's"

Penaeus monodonGarnalen zijn een door velen geapprecieerde lekkernij. Van de grijze Noordzeegarnaal, (Crangon crangon) over de roze Noordse garnaal (Pandalus borealis) tot de grote tropische garnalen kan men op vele wijzen van deze schaaldieren genieten.
Vaak ziet men echter garnaalproducten op de markt aangeboden, in de handel maar vooral in de horeca, onder de benaming scampi's, hetgeen een om meer dan één reden afkeurenswaardige praktijk is.
Om te beginnen klopt dit taalkundig niet: scampi is reeds een meervoud, het is dus hoegenaamd niet nodig om hier nog een s achter te zetten. Scampi is het meervoud van scampo, de Italiaanse benaming niet van een garnaal maar van de Noorse kreeft (Nephrops norvegicus), een beestje dat hier te lande onder de naam langoustine in de handel wordt gebracht.
De benaming scampi's wordt bovendien ongedifferentieerd gebruikt voor tropische garnalen van uiteenlopende soorten, waaronder men de voornaamste kan onderscheiden:
  • Penaeus monodon, de tijgergarnaal. De grootste garnaalsoort, afkomstig uit Zuid-Oost-Azië
  • Litopenaeus vannamei, de witpootgarnaal. Afkomstig uit Zuid-Amerika, verdringt meer en meer de monodon daar hij beter bestand is tegen ziekten
  • Macrobrachium rosenbergii, de zoetwatergarnaal, afkomstig uit Zuid-Oost-Azië.

Het gaat dus om een marktetingbenaming die weinig echte informatie biedt aan de gebruiker voor wat betreft de identificatie van de soort.

De Europese richtlijnen 104/2000 en 2065/2001, enkele van de zeldzame voorbeelden van hun soort die echt een nuttig doel dienen, schrijven voor dat de binomiale naam van vissen en zeevruchten op de verpakking moet worden vermeld. De richtlijnen schieten echter op een aantal vlakken jammerlijk te kort, zij zijn bijvoorbeeld niet van toepassing op los verkochte producten, noch op verwerkte producten zoals aangeboden in de horeca. Restaurants allerhande mogen dus nog vrolijk scampi's op het menu blijven zetten zonder de verbruiker de nodige informatie te geven over wat hij feitelijk onder zijn neus steekt.

Er dient bovendien opgemerkt te worden dat de meeste van deze tropische garnalen afkomstig zijn, uit kwekerijen in Zuid-Oost-Azië of Zuid-Amerika, die een zware belasting vormen voor het leefmilieu.

Labels:

2008-05-24

Hoeden en klakken


The former hat shop adjacent to the old town hallSinds meer dan een eeuw was er in het kleine winkeltje dat aanleunt aan het Mechelse Oud Schepenhuis een hoeden- en klakkenwinkeltje gevestigd. Dit oudgekend huis van vertrouwen was een begrip voor alle Mechelaars.

Maar helaas, het is niet meer. Een immobiliënmakelaar liet zijn oog vallen op het pand en verbrak het huurcontract. Hij wil op deze toplokatie een vastgoedkantoor gaan uitbaten. "Lokatie, lokatie, lokatie" zoals het beruchte marketingmantra van de vastgoedsector luidt...

Maar wat een verarming voor de stad! Een speciaalzaak die verdwijnt, van nu af moet de Mechelaar die hoed of klak wil kopen naar Antwerpen of Brussel!
The former hat shop adjacent to the old town hall
En wat er in de plaats komt is niet echt een verrijking: immokantoren zijn er in Mechelen reeds meer dan genoeg te vinden, zelfs meer dan bakkers en beenhouwers!

Eens te meer opnieuw dus een voorbeeld van de trieste invloed van de vastgoedsector en haar beleid op de leefkwaliteit in de stad...

Labels: ,

2006-07-29

Schoenen voor de doelgroep

shining shoes
Laatste post voor nu, morgen vakantietijd! Voor mij betekent dit: rondzwerven in de Schotse Hooglanden, ver van alles af, in de natuur, en een beetje afkicken van de taluw!


Voor zo een exploot heeft men natuurlijk in de eerste plaats goed schoeisel nodig. Begin dit jaar diende ik mij een nieuw paar aan te schaffen, en heb een zeer goed product gevonden in de Meindl Army Pro. Deze schoenen zijn bijna perfect te noemen: degelijk Europees fabrikaat, comfortabel, geen last van bleinen, zeer goede steun door de hoge schacht (de hoogste van alle gangbare trekkingschoenen!), behoorlijk waterdicht zodat beken tot ruim 20 cm diep met droge voeten doorwaad kunnen worden, uitvoering in glad zwart leer, dus gemakkelijker te onderhouden dan schoenen die uit meerdere materies en kleuren bestaan. Ik kan hem dan ook aan alle wandelaars aanbevelen.


Wie heden te dage informatie over een product wil vinden, zal meestal in eerste instantie op de webstek van de fabrikant gaan kijken. Bizar genoeg is dit model daar hoegenaamd niet terug te vinden, alhoewel het nog wel degelijk in productie is en zelfs één van de meest succesvolle modellen uitmaakt.

Dit is duidelijk een voorbeeld van doelgroepfetisjisme en doelgroepmarketing: het productaanbod op de site wordt gericht op een bepaalde doelgroep (het zogenaamde vrijetijdssegment). Modellen in zwart leder, ook al gaat het om vergelijkbare schoenen, worden echter aan de beschouwde doelgroep ontzegd!

Idealiter zou een vrije en open markteconomie de vrijheid van keuze moeten inhouden voor de klant ("klant is koning"), maar door de doelgroepmarketing wordt deze in een vakje geplaatst waar hij slechts toegang heeft tot de producten die door derden voor hem best geschikt worden geacht en deze mag "consumeren". De klant die op zoek is naar bijvoorbeeld een zwarte schoen (omdat hij van deze kleur houdt, omwille van het gemakkelijkere onderhoud of voor om het even welke rationele of irrationele reden) vindt niet onmiddellijk zijn gading.
De klant is geen klant ("customer") meer, maar verwordt tot consument ("consumer"), een begrip waar hier later nog zal worden op teruggekomen.

Gelukkig vindt men met niet te veel moeite wel speciaalzaken die deze schoenen wel verdelen - wie het schoentje past trekke het aan!

Labels: ,